Soms zijn er van die dingen….
- Je MOET dat vervelende telefoontje plegen waar je al weken tegen aan hikt.
- Je MOET die klus opleveren wanneer het eigenlijk veel makkelijk is een smoes te verzinnen om er zo onder uit te komen.
- Je MOET meer geven dan je er direct voor terug krijgt.
- Je MOET in jezelf investeren, want niemand anders doet dat voor jou.
- Je MOET in de details duiken, ook al wil je je er makkelijk van af maken door het af te raffelen.
- Je MOET vroeg opstaan, ook al schreeuwt je lijf keihard om nog een paar ‘minuten’.
- Je MOET meer om anderen geven dan dat zij om jou geven.
- Je MOET fouten durven maken en de kritiek op je geklungel van je af laten glijden.
- Je MOET proberen… mislukken, opnieuw proberen…. en opnieuw proberen.
- Je MOET knetterstrakke deadlines halen en proberen heel cool de beste resultaten te leveren.
- Je MOET leiden, ook al volgt niemand je.
- Je MOET hard rennen om alles binnen de perken te leiden, ook al ben je buiten adem.
- Je MOET aardig zijn tegen mensen, ook al behandelen ze niet zo netjes.
- Je MOET verantwoordelijkheid voor je daden tonen, ook al lopen dingen totaal in de soep.
- Je MOET die ene persoon vergeven, ook al zou je hem het liefst ^&%$#%&**&*&)(
- Je MOET moeilijke dingen doen….
- Je MOET vervelende dingen doen…
- Je MOET ….
Onbegonnen werk?
Je MOET dingen waarvan de angst je naar de keel grijpt, waarvan je hart gaat bonzen en je gedachten duizend kanten opvliegen. Dingen waarvan je je afvraagt hoe je dit in godsnaam gaat volhouden. Toch is het de manier hoe jij er mee omgaat die bepaalt of jij middelmatig wat blijft klungelen of open staat voor een een doorbraak. Druk jij je snor of stort je vol gezonde tegenzin in moeilijke, tenenkrommende klussen? En het is zo makkelijk er onder uit te komen… De moeilijke dingen kun je namelijk zóóóóóó makkelijk vermijden: doe je ogen eens dicht en vertel jezelf stilletjes dat deze dingen helemaal niet nodig zijn voor jou. Kans is groot dat je jezelf heel snel gelooft. “Laat die lastige dingen maar eventjes… Later zien we wel weer…. Later…”.
Weg met die aangeprate angst: tijd voor actie!
Mijn grote MOET-je was het halen van een rijbewijs. Ik heb afgelopen vrijdag, op mijn 49e, mijn rijbewijs gehaald. Jarenlange, blijkbaar-zelf-aangeprate, rijangst hadden het halen van een rijbewijs tot een onmogelijk klus gemaakt. Alleen al er over praten gaf me de kriebels. Ik kan en durf niet te rijden, dat wist ik zeker! Pas dit jaar kwam de omslag. Juist omdat ik hier enorm tegenop zag vond ik het de hoogste tijd om maar eens wat rijlessen te gaan nemen. Die zogenaamde rijangst was namelijk wel erg belachelijk vooral omdat ik NOOIT in een auto gereden had! En omdat obstakels er zijn om overwonnen te worden ben ik in het voorjaar naar rijschool Veronica gestapt! In 1 keer geslaagd met een minimum aantal lessen (“Eh, had ik rijangst???”). Geloof me: ik ben apetrots dat ik dat rijbewijs in mijn zak mag steken. Een groot obstakel is weggewerkt!
What’s next?
De volgende hobbel om te overwinnen weet ik inmiddels al….
En…… wat ga jij aanpakken?