Nu Marcel voor twee weken naar de VS is om zich onder te dompelen in het baseballfenomeen dat “The Phillies” heet heb ik alle tijd om mezelf eens onder de loep te leggen om te kijken wat er beter en anders kan. Normaal gesproken is Marcel mijn oprechte spiegel en krijg ik direct terug (good and bad) hoe dingen anders kunnen. Eén de dingen waar ik me de afgelopen dagen pijnlijk bewust van werd is mijn lage productiviteit wat bloggen betreft. Weet niet hoe het bij jullie ligt, maar bij mij moet het uit mijn tenen komen om echt voor een paar teksten te gaan zitten. Ben om een blog te schrijven met veel dingen bezig, behalve met dat het ook nog een leuk proces is. Ben liever in de weer met coachingsessies, cursussen, websitebrandjes blussen…. Blogs schrijven voelt als een “moetje”, een pijnlijke oefening: beetje te vergelijken met een pot augurken met je voeten proberen op te maken.
Vandaar dat ik vandaag helemaal blij werd van dit bericht op Twitter van @DannyBrown:
Wat Danny in zijn blog toelicht is dat we ons bij het schrijven van een blog veel te druk maken over hoe de tone-of-voice is, de passende zoekterm, de presentatie. En dat we helemaal vergeten wat de beste reden is om te bloggen: liefde voor je vak, liefde voor je publiek, liefde voor de ervaring…. Of zoals Danny het heel recht voor zijn raap zegt:
“Sometimes we need to say “Screw you, content rules”, and Just. Hit. Publish.”
Kijk dat klinkt voor mij overtuigend genoeg om dit verhaal al de wereld in te slingeren. Vanaf nu ga ik dat dan ook maar doen: dingen schrijven omdat ik het LEUK vind om er over te schrijven. Dan is het maar niet picture-perfect. En laat ik de blogangst varen… sneller naar die Publiceerknop grijpen dus.
Dat doe ik over…. tien seconden.